İnsanlıktan Tüm İnsanlara Açık Mektup

   Sevgili İnsanlar,


   Binlerce yıldır bu dünya üzerinde yaşıyorsunuz, yiyeceklerinizi bu dünyadan alıyorsunuz, evleriniz bu dünyadan sağlanıyor, içecek sularınız da bu dünyadan sağlanıyor. Tüm ihtiyaçlarınızı yaşadığınız bu dünyadan karşılayabiliyorsunuz. Eksik hiç bir şeyiniz yok neredeyse.

   Ancak tüm ihtiyaçlarınızı bu dünyadan karşılayabilmenize rağmen hala savaşlar çıkartmayı başarabiliyorsunuz. Muhtaç olduğunuzu sandığınız şeyler uğruna birbirlerinizi öldürebiliyorsunuz, evrendeki en değerli varlıkları öldürebiliyor, onları umursamıyorsunuz.

   Gökyüzünden bakılınca orada olmayan şeyler için birbirinizi öldürüyor, kan akıtıyorsunuz. Bir kesimin memnuniyeti için diğer kesimin elindeki en iyi şeylerden birini alıyorsunuz, özgürlüğünü... Güç kazandıkça körleşiyor, körleştikçe yıkılıyorsunuz. Muhtaç olduğunuzu sandığınız güç, aslında sizi yok eden şeye dönüşüyor. Hırslarınızla elinizdeki her şeyi mahvediyorsunuz. Saçma amaçlarınız için geriye hiç bir iyi şey bırakmıyorsunuz. Amaçlarınıza götüren yöntem yakmak ve yıkmak oluyor, bir süre sonra amacınız yakmak ve yıkmak olarak değişiyor, yönteminiz ise korku salmak oluyor.

   İnsanları korkutuyorsunuz, ten rengi farklı olduğu için onları yargılıyor, öldürüyor, köleleştiriyorsunuz, ancak bilmiyorsunuz ki sizin de ten renginiz siyahtı binlerce yıl önce... Başkalarının bedenlerini kapattığınız kafeslere yalnızca sizin akıllarınız ve beyinleriniz kapanıyor aslında ancak bunu göremiyorsunuz. Hırslarınız gözünüzü o kadar kör etmiş oluyor ki bir insanın acı çekmesi sizin zevkiniz haline geliyor. Uyuşmuş beyinler yaratıyorsunuz, kafeslerde olmayan ancak hala köle olan bedenler bunlar. Kâr sağlamanızın tek yöntemi başkalarının zararı olmuş durumda...

   Ey insanlar, yaşamanız için binlerce mükemmel düzen varken siz en hastalıklısını seçtiniz. Önünüzde uzanıp giden seçenekler içinden en pis olanını, sizi bitirecek olanını seçtiniz. Seçtiğiniz yol ile beni de kendinizden uzaklaştırdınız ve bütün değerlerinizi kirlettiniz. Bir zamanlar düşmanınız olan şeyler artık değerleriniz olmuş durumda.

   Bu hastalıklı düzenden vazgeçin artık. İnsanlar insanı öldürmesin, köleleştirmesin. Haksızlıklara izin vermesin hiç kimse. Ancak haklıların sesinin gür çıktığı bir dünyada yaşarsanız bu hastalıklı düzenden kurtulmanızın bir yolu olacak. Bunu aklınıza iyice yerleştirin İnsanoğlu! Yerleştirin ve değişimi yaratın!

   Sevgilerle,
   İnsanlık...

The Connection Between a Piece of Paper and the Slavery

   Slavery, it has been one of our major problems for millenniums. Yes, it was one of the biggest problems of mankind, and it is growing everyday.

   It still is a problem, but it is not one of the biggest problems. It is the biggest problem, it is the source of our problems, even though it is not legal anymore, it still is alive and it is bigger then it was before. Slavery is growing. However, there is no spesific way to trade slaves. In fact, this is not a requirement anymore. Every newborn, every single person is another victim of this madness...

   There was slave captains back then, they were capturing and delivering the slaves, mostly torturing them in order to make them afraid.

   I said slavery is still alive and it is growing. How? Well, let me answer, what do you work for? Money right? So what would you do, if you would not have money? What do you do with money? Buy new things, pay for them, buy another pack of new stuff, try to pay for them... So money never makes you free or happier or richer, but only poorer; and it brings only poverty. Mankind lived without money for couple of millenniums and guess what? Nothing was worse then it is now.

   However, money is not our owner, it is our slave captain who makes us afraid. Our owners are the people who has money. They are our owners and we are their slaves. They use money in order to make us afraid. They make us poorer, so we will need them more. They make us richer, so we want more and more and more. Basic instict of men: Greed...

   But on the other hand, everything is based on money nowadays and we need to get used to this situation if we are not able to change this. Unfortunately... What a shame for mankind uh? We have been living on this world for ages, millenniums but still a little piece of paper is able to rule our world, and the same piece of paper is much more important then most of those who hasn't got that piece of paper...



   Take care and feel free to comment.

Utopias, Dystopias and Mankind

   "If we cannot live in peace, then die for peace." What a great quote right? What an irony...

   Everyone has his/her own utopia I guess. I have one too and my utopia contains a peaceful world, without greed, without unnecessary ambitions, without violence... But there is one fact that we must know, these worlds can be nothing but dreams. There is no man without greed, without ambitions or violence. There is nothing but greed and violence written in our DNA's. Mankind has been programmed to corrupt everything.

   Our genes always tell us to have better things. Greed! And it keeps saying "You are the only one that matters" but I say something completely opposite: You are the last thing who matters! Think about your life, you have computers, cellphones, TVs and all other cool stuff. But what do the kids in Africa has got? You don't have an answer, do you? If you don't, then I think you do. They have nothing. Although we have everything, we still want better stuff. Greed everywhere...

   What about violence? Did you notice that we are trying to keep peace by war. Does this make sense to you? How can I kill a man if my purpose is peace? Shooting men for peace? Nonsense. Also violence is written in our DNAs. Look at the little kids, what do they do when you don't treat them like they want you you to do? You have the answer, and that answer is "Violence" my friend.

   Under these conditions, no utopia will live forever.  They will become dystopia very soon. No place without greed, violence... No place with human and without greed and violence... Men are sick my friend. We are all sick and there is no f*cking cure!

   Oh by the way, my utopia will be utopia forever because it does not contain men.

   Take care and feel free to comment.

    

Purpose?

   Why are we living? What are we doing? Why are we doing these things?


   Complicated uh? Yes I know. It must be because it is life. It is life's itself. As time goes by, we are becoming one step closer to the end of life with each single second of it. But why are we here? Do we ever ask this to ourselves? Actually do we want to know? Literally, do we?

   Men's wills are still the same. They are still what they were thousands of years ago. Power, sex and more of them both. We have what we have always wanted nowadays: Power. We have unlimited power right under our fingers, right in front of our eyes and right inside of our minds but we still don't have what we have never had: Answer. We are still wondering the answer of that single question. I bet you know what is the question and I bet again that you don't know the answer. What is our purpose?
 
   Religions have some suspicious answers for that questions. Like "We are here to obey and worship to the Lord/Allah/NameOfTheGodOfYourBelief." But I have whole another answer on the other hand. I can hear you saying "What is that?", and that answer is this thing we are doing now. Complicated uh (again I know)?


   I believe the reason is to be curious about this. I believe we will find it out when we are 1 second away from our death. And why I wrote this? Just because I like writing.

  
   Take care and feel free to comment.

   P.S: I hope none of you guys will learn the answer of the question.

A Letter from Civilized Brutality to Brutal Civilization

   Recently I thought "Why I don't write in English and post to my blog? And as you can see now I am trying to do it and I am waiting for your comments. It is a bit short but believe me next time it will be longer.

   If I would have chance to born again as whatever I want and wherever I want, I know what I would love to be: A bird. Yes, a bird. You are right. You are probably asking yourself "Why?", so let me answer. I would love to be bird which is free, beneath me only earth and above me only sky.

   Only border would be the sky for me if I would be a bird. I could live freely, without borders and with no fear. My only fear would be being hungry. Living peaceful, away from mankind, far far away from the nearest city, away from dangers, away from problems...

   I would love to be bird because I could live for nothing but today, not to earn money, not to make profit. Actually I would love to see that my only profit is my own life. Without money, without "unnecessarily necessaries", without unnecessarily competitions. Living away from this civilized brutality, living in the very heart of nature, living in brutal civilization...


   Sorry for misspellings and other wrong things. Take care and feel free to comment.

Van Felaketi ve İnsanlık

  Şunu belirtmeliyim ki aynı şeyler birkaç ay önce olmuş olsaydı çok farklı şeyler yazardım ve girişim çok farklı olurdu. Ancak hani derler ya üniversite adamı değiştirir diye, aynen öyle oldu ve gerek görüşlerim gerekse hayata, insan hayatına ve başka değerlere bakışım çok değişti.

   Öncelikle şunu söylemeliyim ki bazı densizler, bazı haddini bilmezler insan hayatına milliyetlerinden daha az değer verme gafletine düşüyorlar. Siyasi görüşlerini insan hayatının önünde tutuyorlar hatta hayatlara, görüşlerden daha az değer veriyorlar. Aynı kişiler ne kadar büyük bir gaflet içinde olduğunu bilmemekte ve bunda ısrar etmekte. Bu yapılan ırkçılıktır, bu yapılan faşizmdir, bu yapılan ayrımcılıktır ve bu yapılan kalleşliktir. En acısı da şu ki bunu yapan kişilerden bazıları ülkemizin ünlüleri, "sanatçıları", önemli insanları...

   Yunus Emre bundan yüzyıllar önce demiş ki "Yaradılanı severim yaradandan ötürü." Peki ya bu sözün günümüz Türkiye'sindeki karşılığı nedir? "Yaradılanı severim görüşünden ötürü." Ne kadar iyilik timsali, ne kadar mükemmel bir bakış açısı.

   Sadece siyasi görüşlerimiz nedeniyle Van'da yitip giden onlarca hayat için, yüreği yanan yakınlar için "İyi olmuş köpeklere" diyebiliyoruz. Onların acılarına ortak olacağımız yerde yoksaymayı seçiyoruz. Bu ne büyük bir gaflet, ne büyük bir ahmaklık örneğidir. Ne büyük bir cehaletin içindeymişiz meğer. İnsanımızın beynine yıllardır işlemiş olan ırkçılık, bugün hayatları tehdit ediyor. Halk olarak birlik olmamız gereken günlerde, birbirimizi görüşler nedeniyle değil insan olmamız nedeniyle sevmemiz gereken günlerde yaptıklarımızı hayvanlar birbirine yapmaz.

   Sosyal medyada durmadan gördüğümüz mesajlar var bu aralar. Mesela "%94 ile BDP'yi seçen Van halkının %6'lık kısmına geçmiş olsun." Böyle bencilce, böyle cahilce böylesine cehalet kokan bir yorumu yapan kişi ne yazık ki benim bir arkadaşım. %94'lük kısmın insanlığını yok sayarak kendi işine geleni yapmış olan %6lık kesime geçmiş olsun demek ne demektir? Böyle insanlarla aynı havayı soluduğum için hem utanıyor hem de üzülüyorum.

   Yazımı geçenlerde Facebook sayfamda yazdığım bir yazıyla ve bir öneriyle bitiriyorum: Yunus Emre yüzyıllar önce "Yaradılanı severim yaradandan ötürü." demiş. Geçmişte daha mı insandık ne?

   Van'daki depremzedelere, halkımıza yardım etmeyi unutmayalım, ihmal etmeyelim. Yardımlarımızı güvenilir kuruluşlara yapalım ve yardım yaparken bunu yardım yapmış olmak için değil insanlık adına yapalım.

 Twitter sayfam: http://twitter.com/#!/feyyazdone

Not: Yazımı bir yanlışım nedeniyle editlemek durmunda kaldım, Yunus Emre'ye ait olan sözü Mevlana'nın diye hatırlamışım. Sürç-ü lisan etmişim affola. Cehaletime veriniz. Hatamı düzelten Berkay kardeşime de teşekkürü bir borç bilirim. :)

Denemelerim - 2

   Aşk... Bu kadar büyük bir anlam için sadece 3 harf. 3 koca asır sürer belki anlatması fakat bunu 3 minik harfe sığdırmışlar. Nedir bu aşk? Evet yaşayan birisi olarak tarifini yapmayı deneyeceğim.

   Öncelikle klasikleşmiş bir tarif var hepimizin bildiği üzere. Karnın ağrır, heyecanlanırsın, kalbin küt küt atar falan filan... Bu mudur yani? Aşk dediğin o karmaşık şey, o duygular yumağı bu kadar basit midir? Aşık olduğumu anlamam için ya da aşık olmam için illa karnım mı ağırmalı? Karnı ağırmayan, kalp atışı hızlanmayan aşık değil mi yani?

   Peki tam olarak nedir aşk? Şimdi fazla mı şiirsel olacak bilemiyorum ancak bence aşk tam olarak karşındakine duyduğun koşulsuz şartsız sevgidir. Yokluğunda özlemendir. Onun kokusunu duymandır o yokken, dokunuşunu hissetmen, sesini duymandır. Bakışıyla yanmandır.

   Yanmak dedim ama nedir bu yanmak tam olarak? Nasıl yanılır ki? Yanmaktan kastım nedir? Şudur kastım efendim, sıcak basar seni, terlemelisin ama terleyemezsin bile. Bazen kaskatı kalırsın. Dudakların kurur, dilin kurur, ağzın uyuşur... Nedendir bilinmez bir anda susarsın. Sadece derin bi istek belirir içinde: Gözlerine bakma isteği. Her bir parçasını sonsuza kadar seyretme isteği.

   Ve yanarsın, ölümüne kadar yanmak olsa bile anlamı aldırış etmezsin. Böyle yapmamış mıydı pervane böceği? Böyle yapmamış mıydı Mecnun? Bu değil miydi yolu bu işin? Yanmadan, acı çekmeden ne kazanabilirdin ki? Güzelce yoğrulacaksın bunun ateşinde, gönlünden yani ta en içeriden bir ateş yakacak seni, kor edecek tüm benliğini. Sonra o kordan bir şey kalacak geride, aşkın olacak o şey. Çünkü aşk, tüm benliğin gittikten sonra geriye kalandır. Aşıksan "Ben" yoktur artık. Ya "Sen" vardır ya da "Biz".

   En sonunda mutlak "Biz" çıkar ortaya. Senden benden arınmış bir dünya. Bizlerden oluşan ve her bizin senden ve benden oluştuğu bir dünya. Ne yalnızlık var ne tekillik. Ne az var ne çok. Biz yeterli çünkü. Az değil ama çok da değil. Yeterli. Bir hayatı doldurmasına rağmen çok değil asla ve bir kalbe sığmasına rağmen az değil asla.

   Aşk garip bir şey. Sadece o an içinde olan bilir. Önceden aşık olan anlayamaz şimdi aşık olanı ve şimdi aşık olan bilemez önceden aşık olanların hissettiklerini. Aşık olun ey insanlık. Herkes aşık olsun. Herkes bunu yaşasın.

   Kendinize iyi bakın. Takipte kalın.